Badania kardiologiczne
Enzymy kardiologiczne
Periodyki aktywności enzymów kardiologicznych jest złotym standardem w diagnostyce zawału mięśnia sercowego, lecz problemy natury technicznej ograniczają wykorzystanie tej metody w medycynie ratunkowej (patrz podrozdział 1.5). Aktywność kinazy fosfokreatynowej (CPK) i jej izoenzymu CPK-MB we wczesnej fazie zawału mięśnia sercowego najczęściej ma wartości prawidłowe. W dodatku powszechne markery osoczowe nie charakteryzują dusznicy niestabilnej. Badania aktywności CPK i jej izoenzymu mogą przy pozytywnych wynikach być pomocne, lecz nie są wystarczające do wykluczenia zawału mięśnia sercowego. Przydatne w jego wczesnym rozpoznawaniu mogą się okazać badania alternatywnych markerów osoczowych uszkodzenia mięśnia sercowego (np. mioglobiny, frakcji sercowej CPK-MB i troponiny).
Inne badania kardiologiczne
Zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej. Przeprowadzić w celu ustalenia ewentualnej niekardiologicznej przyczyny bólu w klatce piersiowej (złamanie żebra, rozwarstwienie ściany aorty, odma opłucnowa, zapalenie płuc, zator płucny), jak również stwierdzenia, czy występują objawy zastoinowej niewydolności serca. W przypadku pacjentów w stanie nieustabilizowanym zlecić wykonanie badania za pomocą aparatu przenośnego.
Morfologia krwi. Stężenie elektrolitów surowicy. Amylaza, lipaza w surowicy. Nie wszystkie badania są konieczne. Należy wybrać najbardziej pomocne.
Czasy PT i PTT. Zlecić, jeżeli podejrzewa się koagulopatię lub w celu ustalenia punktu odniesienia przed wprowadzeniem leczenia antykoagulantami.
zrodlo: Medycyna Ratunkowa
